hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.
Nazım Hikmet
Yanı başımızda kavuşamayacağını bilse de aşk için kıyıya atılan deniz
Ay aşk ile aydınlık sürmüş karanlıklar üstüne
İnce bir yağmur sızıyor göğün tenha göğsünden
Bir kez olsun bakmıyorum dönüp de arkama
Zamanın kapı aralığından sızıyorum hayata ince bir ezgi gibi
Yarım kalmış bir türkü değildir hayat
Yüreğimin düşleriyle yoğrulmuş bitmeyen bir şiirdir mısralarımda
Küsmedim uzun bir
hava gibi içimde dokunan aşka
Küsmedim sular gibi
durmadan akıp giden ömrümeKüsmedim sana ey İstanbul beni bağrına basan kentim
Bak işte yine yürüyorum düşlerimin peşinde en sevda halimle
Ben beni bildim
kendini bilen bilir ancak beni de
Fazla söze gerek
yoktur yüreklerin kulakları sağırsaKolay değildir anlatmak bulamıyorsan seni anlatan alfabeyi
Ben saldım efkarımı yüzümü okşayıp geçen serin rüzgarlara
Biliyorum Nazımım
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
Anlıyorum seni
Nazımım bütün iş yürekte
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder